Η Ιφιγένεια εν Ταύροις γράφτηκε το 414 π.Χ. από τον Ευριπίδη. 

Η Ιφιγένεια καλείται από τον πατέρα της, Αγαμέμνονα, να έρθει στην Αυλίδα για να παντρευτεί τον Αχιλλέα. Στην πραγματικότητα, οδηγείται στο θάνατό της. Ακολουθώντας τις οδηγίες του ιερέα Κάλχα, ο πατέρας της την θυσιάζει στην Άρτεμη για να παρακινήσει τους επικρατούντες ανέμους για την εισβολή της Τροίας. Ο Ευριπίδης προτείνει ότι η Ιφιγένεια σώθηκε από τη θυσία του Αγαμέμνονα και μεταφέρθηκε με θεϊκή δύναμη στην μακρινή γη της Ταυρίδας, ενώ στο βωμό τοποθετήθηκε ένα φάντασμα.

Η Ιφιγένεια ζει στην Ταυρίδα, μια ιέρεια του ναού, όπου όλοι οι ξένοι που περπατούν σε αυτές τις βάρβαρες ακτές, θυσιάζονται σκληρά. Όταν φτάνει ο αδερφός της, Ορέστης, συνοδευόμενος από τον φίλο του Πυλάδη, τα αδέλφια επανενώνονται μετά από χρόνια χωρισμού. Υπάρχει όμως ένας ηθικός κίνδυνος: είναι καθήκον της να προετοιμάζει όσους πρόκειται να θανατωθούν. Η Ιφιγένεια πρέπει να εξαπατήσει το Θόα, το βάρβαρο βασιλιά, για να τους σώσει όλους.

Το έργο περιγράφει τη συνάντηση δύο ξένων και αντίθετων κόσμων, αυτόν της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας και εκείνον ενός φανταστικού, μυστικιστικού κόσμου μιας βάρβαρης φυλής που διεξάγει ανθρώπινες θυσίες. Δημιουργεί ερωτήματα σχετικά με την αντίληψη και τη σχέση μεταξύ τους, παίζει με την ιδέα συνύπαρξης δύο φάσεων της ανθρώπινης ιστορίας στην ίδια θεατρική σκηνή και υπαινίσσεται ένα σκοτεινό κόσμο που κινείται σε μοτίβα ακατανόητα για τον ανθρώπινο νου, όπου αποσπάσματα της ανθρώπινης εμπειρίας τελικά αποδεικνύονται κομμάτια που έχουν συντονιστεί εκ θαύματος και αποτελούν μέρος ενός συνεκτικού συνόλου. Αυτό το συναρπαστικό θέμα προκάλεσε την ιδέα συγκέντρωσης μιας ομάδας καλλιτεχνών, εξίσου διαμοιρασμένη μεταξύ Αμερικανών και Ελλήνων, για να συνεργαστούν σε ένα σενάριο του έργου που θα ερμηνευόταν στα Αγγλικά και τα αρχαία Ελληνικά και στις δύο χώρες.

Το έργο θεωρείται μια μαγική ιστορία που απεικονίζει μια νέα γενιά, η οποία ωριμάζει σε ένα βίαιο και καταστροφικό κόσμο που οι παλαιότερες γενιές έχουν αφήσει σε μια χαοτική κατάσταση σε πλήρη αποσύνθεση. Μέσω ονειρικών ακολουθιών, γίνεται μια προσπάθεια ιχνηλάτησης του ταξιδιού της νεολαίας από το σκοτεινό αυτό κόσμο της βαρβαρότητας και του θανάτου ως την ανάδυση ενός συνεκτικού σύμπαντος συμφιλίωσης και φωτός.

Η «Ιφιγένεια εν Ταύροις» ήταν το επίσημο δώρο της Ελλάδας και της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες για την Πεντακοσιοστή επέτειο της άφιξης του Χριστόφορου Κολόμβου.